-
1 effatum
pronouncement (by seer), prediction; announcement; assertion/proposition/axiom -
2 effor
ef-for, ātus, 1, v. dep. a. ( defect. In use only: effor, Cav. ap. Diom. p. 375 P.:I.effaris,
App. M. 7, 25, p. 199, 6:effatur,
Verg. A. 10, 523 al.:effamini,
Arn. 7, 41:effantur, App. Mund. prooem. p. 56, 22: effabor,
Lucr. 5, 104:effabere,
Luc. 8, 346:effabimur,
Cic. Ac. 2, 30, 97:effantes,
App. Mund. p. 65, 5; imp.:effare,
Verg. A. 6, 560; inf.:effari,
id. ib. 4, 76; as pass., poët. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39; part.:effatus,
Verg. A. 3, 463 al.; as pass. v. infra:effando,
Liv. 5, 15, 10: effatu, Pl. 3, 21, 25, § 139 al.), to speak or say out, to utter.In gen. (an old relig. and poet. word; cf. Cic. de Or. 3, 38, 153; esp. freq. in Verg.): sed tamen effabor, * Lucr. 5, 104: haec effatu' pater, repente recessit, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 48 ed. Vahlen); cf. Verg. G. 4, 450; id. A. 3, 463; 4, 30; 76; 456 et saep.; Hor. Epod. 17, 37; Luc. 8, 347 et saep.:* II.et tacendo forsitan, quae dii immortales vulgari velint, haud minus, quam celanda effando, nefas contrahi,
Liv. 5, 15 fin.; Suet. Ner. 49:effatu digna nomina,
Plin. 3, 21, 25, § 139 et saep.— Absol., Vulg. Psa. 93, 2; id. Prov. 18, 23.—In partic.1.As t. t. in the language of augurs, to fix, define, determine a place for a religious purpose:2.templum,
Cic. Att. 13, 42, 3; cf. pass.:templa effari ab auguribus,
Varr. L. L. 6, 7, § 53.—In dialectics, to state a proposition:quod ita effabimur,
Aut vivet cras Hermarchus, aut non vivet, Cic. Ac. 2, 30, 97; cf. in the foll.: effatum.► effātus, a, um, in passive signif., pronounced, established, determined, designated: effata dicuntur, quod augures finem auspiciorum caelestum extra urbem agris sunt effati ubi esset;B.hinc effari templa dicuntur ab auguribus,
Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; cf. Libri Augur. ap. Gell. 13, 14; Serv. Verg. A. 6, 197; Fest. S. V. MINORA TEMPLA, p. 157, 28 Müll.; Cic. Leg. 2, 8 fin.; Liv. 10, 37 fin.:FATIDICORVM ET VATVM EFFATA INCOGNITA,
announcements, predictions, Cic. Leg. 2, 8, 20; cf. Liv. 1, 24.—In partic.: effātum, i, n., a dialectical proposition, an axiom, Cic. Ac. 2, 29 fin. (a transl. of the Gr. axiôma), Sen. Ep. 117.
См. также в других словарях:
DEDICANDI Ritus — antiquissimo in usu. Et apud Hebraeos qui [Gap desc: Hebrew]; apud Graecos ἐγκαινίζειν et ἐγκαίνια et ἐγκαινι???μὸς, idem, quodLatinis Initiare ac Initia, seu Initiamenta ac dedicare et Dedicatio est, consecratio sc. seu usibus sacris cultuique… … Hofmann J. Lexicon universale
effato — pl.m. effati … Dizionario dei sinonimi e contrari